Parade Praatjes met vrijwilligers Gerrie & Bernadette Posthuma

Het jeugdkamp tijdens de Parade in 1996 was voor de Brunssumse Gerrie & Bernadette Posthuma een tijd om nooit te vergeten. “Dat was voor ons het begin van het Paradevirus”, zegt Gerrie lachend. Inmiddels zetten de zusjes zich al 28 jaar met hart en ziel in voor Worldfestival Parade Brunssum.

“Vrijwilligerswerk is ons met de paplepel ingegoten”, vertelt Bernadette. “Onze vader is vrijwel bij elk evenement in Brunssum betrokken. Wil je iets geregeld hebben en heb je hulp nodig? Bel Freek, want die helpt je overal mee.” Gerrie vult aan: “Zo zijn wij dus ook opgegroeid. Verplichte vrijwilligers zeggen we wel eens voor de grap.” Toevallig komt vader Freek net binnen. “Daar komt ‘ie toch”, roepen ze in koor. “We hadden het net over je.”

Waar het allemaal begon

In 1996 verbleven Gerrie, Bernadette en broertje Jarno 10 dagen op het jeugdkamp in het skatepark in Brunssum. “Onze ouders vonden het belangrijk dat we met al die verschillende culturen in aanraking kwamen”, zegt Bernadette. Ze pakt het album erbij en laat meteen wat oude foto’s zien. 

“Vooral aan de verbroederingsavonden hebben we veel mooie herinneringen”, vervolgt Gerrie. “Het liep allemaal vanzelf, er was niet veel organisatie voor nodig. Tegenwoordig hebben we grote tenten met een compleet programma. Maar toen stond gewoon een DJ op het podium. Er ontstonden allemaal spontane optredens. Dat waren echt topavonden!”

Freek haakt aan: “Het grote verschil tussen toen en nu is dat de dansgroepen destijds in Brunssum bleven overnachten. In de sporthallen en zelfs bij mensen thuis. Daardoor bleef iedereen tot in de late uurtjes hangen. Nu slapen ze in SnowWorld, dus worden ze op een gegeven moment met de bus opgehaald.”

Van generatie op generatie

Als vrijwilliger bij de Parade heeft iedereen eigen taken en verantwoordelijkheden. Gerrie studeerde communicatie, dus zij zit in de PR- en communicatiewerkgroep. Bernadette werkt in het onderwijs en wilde graag iets voor de kinderen doen. “Het jeugdkamp zoals vroeger bestaat niet meer”, vertelt ze. “Daarom ben ik zelf leuke activiteiten en workshops voor de jeugd gaan opzetten. Eerst ook weer in het skatepark, inmiddels midden op het festivalterrein in het Vijverpark.” En Freek? Die faciliteert alles eromheen. “Eigenlijk doet gewoon onze hele familie mee”, zegt Gerrie trots. “Hup, kom maar mee, zeg ik altijd tegen mijn kinderen. De oudste heeft de vorige editie al met een bordje bij een groep meegelopen in de optocht en natuurlijk doen ze mee aan de kinderactiviteiten. Zo geven we het ‘Paradevirus’ al langzaam aan hen door.”

Nieuwsgierig naar meer verhalen van inwoners met een liefde voor de Parade? Lees hierhet verhaal van Dionne!

Het zit in ons bloed

Niet alleen bij de Parade, maar ook bij evenementen als de Parelloop, Koningsdag en Dodenherdenking steken de Posthuma’s de handen uit de mouwen. Puur vanuit intrinsieke motivatie: de bijzondere cultuurscene van Brunssum in leven houden. “We willen dat deze evenementen over 20 jaar nog steeds bestaan. Daar zorgen we hier allemaal samen voor”, zegt Freek. “Meerdere families uit Brunssum helpen mee. En ook de verenigingen natuurlijk. Zonder alle vrijwilligers is het echt niet te doen.”

Gerrie: “Als kind ga je gewoon met je ouders mee. Naar welk event dan ook. Ik kan me herinneren dat we al op jonge leeftijd bij de Parelloop doeken langs de hekken gingen ophangen.” “Inderdaad, zegt Bernadette. “En in het Openlucht Theater mochten we kussentjes uitdelen. Er was altijd wel iets te doen. Het zit in ons bloed, we bieden graag een helpende hand. Dat gaat nog veel verder dan de Parade.”

Domino-effect

Volgens de zussen is door de jaren heen een soort domino-effect ontstaan. “Wij hebben vrienden en kennissen die iets kunnen betekenen, maar andere vrijwilligers hebben dat ook. Iedereen pakt zich samen. Dat is heel mooi om te zien. Ondanks het enthousiasme wordt het steeds lastiger om goede vrijwilligers te vinden. De meeste mensen zijn er vanaf het begin bij. Dat is inmiddels de ‘oude garde’. Het is dus heel belangrijk om de jonge generatie gemotiveerd te krijgen.”

Met de tijd mee

“De oorsprong van de Parade is volksdansen”, legt Freek uit. “Dat is weer gerelateerd aan het Mijnverleden. Hier zaten allerlei internationale culturen. Toen in 1953 Carnaval niet door kon gaan (watersnood Zeeland), vond in de zomer een klein volksfeest plaats. Al die Mijnwerkersgroepen deden toen in hun eigen landstijl mee.

Maar het type dans is anders tegenwoordig. Denk aan hiphop en streetdance. De jeugd pak je niet meer met de Veleta. Dus we moeten wel met de tijd meegaan. Vandaar dat ook moderne groepen als Benito Dean en Studio Hellenbrand meedoen. Daartegenover staan bijvoorbeeld de traditionele Maori’s met de Haka en het Bulgaarse ensemble met de Horo. Het gaat uiteindelijk om de juiste mix.”

Spontane momenten

Op de vraag wat de Parade voor hen zo speciaal maakt, antwoorden Gerrie en Bernadette: “Het hele beleven ervan. Dagen achter elkaar door. Parade Brunssum is verbroedering. Levendig, kleurrijk en vrij. Het meest speciaal zijn de spontane dingen die gebeuren. Dat een groep door het centrum loopt en dan ineens een kleedje uitwerpt en ter plekke een voorstelling geeft. Of de liefde die al tussen veel mensen op de Parade is ontstaan. Dit evenement is belangrijk en bekend voor zoveel mensen in Brunssum. Dat is echt iets om te koesteren!”