Prachtige Parade Praatjes: al jarenlang vaste ‘rots’, dat maakt trots
Tijdens het World Dance Festival de Parade is Brunssum de hotspot voor internationale dans en muziek. Ruim 300 vrijwilligers zetten zich actief in om dit festival samen met de organisatie tot een succes te maken. Tussen hen gaan wij op zoek naar Prachtige Parade Praatjes en die zijn er genoeg. Sommige vrijwilligers blijken een vaste rots in de branding, zoals Roberto die al maar liefst 42 jaar meehelpt. Hoe bijzonder!
Dat de liefde voor de Parade diep gaat, blijkt als je het ons vraagt wel uit het enthousiasme en de toewijding van de vrijwilligers. Neem Roberto: al sinds 1980 is hij erbij! En als het aan hem ligt komen daar nog heel wat jaartjes bij. Hij zegt: “In de jaren ’80 werd ik gevraagd om mee te helpen en ik ben niet meer weggaan. Ik begon met verschillende jobs, van het vertalen van documenten tot het knippen van de toegangskaarten. Sinds 1996 ben ik tolk/ begeleider van de dansgroepen en dat waren tot nu toe vooral de Zuid-Amerikaanse deelnemers.”
Dynamisch duo
Ook dochter Lucia is aangestoken met het “Parade-virus”. Zij aan zij met vader Roberto begeleidt ook zij de dansgroepen. Enthousiast vertelt ze: “Het heeft mij eigenlijk van kleins of aan getrokken. En om mijn vader zo bezig te zien, dát wilde ik ook wel.” Roberto vult aan: “Het zijn vaak grote groepen, van zo’n 30 man, dan is het fijn om het samen te doen. Zo kunnen we de taken ook een beetje verdelen. Ik regel meestal het papierwerk en de planning en Lucia is bij de groep. Om zaken uit te leggen of om ze te helpen in bijvoorbeeld de supermarkt.”
Pssst... wist je dat er nog meer bijzondere Parade Praatjes zijn? Neem Leonie: ''wat ik met de Parade heb? Dat is me met de paplepel ingegeven!''. Lees hier haar verhaal!
Om nooit te vergeten
Als we Roberto vragen wát het nou zo (lang zo) leuk maakt, lacht hij: “Wat niet? Ik leef er oprecht iedere keer weer naartoe”. Een favoriete editie heeft hij niet. Hij vervolgt: “Ze hebben allemaal hun charmes. Wat me wel altijd is bijgebleven is dat ik een keer de krant aan de deur had. Of ik de groep uit Colombia had gezien? Ja, want die zaten bij mij de Tour de France te kijken. Daar heb ik nog steeds een foto van!” Voor dochter Lucia zit de charme vooral in de dynamiek met de deelnemers. “Door de jaren heen hebben we zóveel leuke contacten gemaakt. Met groepen die we begeleiden, maar ook met andere deelnemers. Uit bijvoorbeeld Costa Rica, Nieuw Zeeland, Venezuela en Cuba. Vooral de vriendschappen uit dat laatste land zijn heel bijzonder en hecht. Zó hecht dat ik zelfs mijn zoontje naar één van hen heb vernoemd. Dat zit heel erg diep en zal ik daarom nooit meer vergeten,” aldus Lucia.
Trots
Lucia is vooral ook heel trots op haar vader. “Dat hij al 42 jaar meedoet, dat maakt me enorm trots. Hoe bijzonder is dat!” Allebei kijken ze dan ook uit naar de komende editie. “Dat plezier, die gezelligheid. Gewoon die samenkomst, dat is het mooiste wat er is. Vooral omdat het lang niet heeft gekund, geniet we daar toch extra van. En daarna? Verheugen op de grote editie over 2 jaar. Ha! Daar zijn we samen weer bij, absoluut!”
